...BLINDE MOL...
Ruisend en
In dichte mist gehuld
Dwarrelen daar rond,
Mijn gedachten.
In een wereld
Van grijs en grauw
Nog nauwelijks
Planten of het blauw
Van de frisse,
Jonge lucht.
En “zijn” zucht
Brengt me terug
Naar de wereld
In het echt.
Maar als een
Blinde mol,
Graaft mijn verstand
Zich in, diep in
In de grond
Waar niemand
Het vindt,
Het tegenkomt.
Reacties op dit gedicht
| de nifter: | Vrijdag, maart 12, 2004 10:52 |
| ach.... die komt vanzelf weer boven :) | |
| jazzzz: | Donderdag, maart 11, 2004 23:02 |
| mooi gedicht! misschien moet een mol langzaam wennen aan het licht? liefs, |
|
| Oorlam: | Donderdag, maart 11, 2004 22:07 |
| eh worteltje uiteraard (of eten mollen geen wortels..eens kijken in mijn alle-feiten-over-dieren boek) | |
| Oorlam: | Donderdag, maart 11, 2004 22:06 |
| hier een woreltje blinde mol, lekker he? en nu een brilletje en een picknick boven de grond..ja! | |
| shelob: | Donderdag, maart 11, 2004 21:27 |
| Af en toe wel even boven de grond komen hoor... frisse lucht happen, knuf. | |
Over dit gedicht
| Auteur: nelebees | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 11 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||