Accepteren...
Masker verpulverd als van papier
Stukje bij stukje afbrekend
Me zelf weer laten zien
Leven op een andere manier
Erachter vandaan weer de mens
De moeder figuur zoals het hoort
Te lang vervaagt gebleven
Ging over een koele grens
Terug op de plaats die gereserveerd was
Weer durven in plaats van wegduiken
Weer praten waar stilte heerste
Weer kijken in het spiegelglas
Accepteren en sterkte op bouwen
De aders weer vullen met warm bloed
Het hart laten kloppen op het ritme
Het leven met open ogen weer aanschouwen…
Reacties op dit gedicht
| tampad: | Donderdag, maart 18, 2004 00:57 |
| ik kom je hier nog ff trusten zeggen lief zwaantje dikke knufff he meis maak het niet te laat he ;) en zie je tante nog doe haar de groetjes en knuff |
|
| M@ri@: | Vrijdag, maart 12, 2004 09:05 |
| moedig en krachtig schitterbaar prachtig! liefs *boselfje* |
|
| sunset: | Vrijdag, maart 12, 2004 06:21 |
| Hoopvol en willend geschreven. Mooi neergezet. Liefs / sunset |
|
| christina: | Vrijdag, maart 12, 2004 05:19 |
| had jij dan een maskertje meis ? ;) knuffiee ma |
|
| shelob: | Vrijdag, maart 12, 2004 00:29 |
| En er voor gaan, weg dat masker Repelsteeltje, zomaar een knuffel van mij! | |
Over dit gedicht
| Auteur: -- Calimero -- | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 11 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||