Dank je wel, mijn vriend
Dank je wel, mijn vriend
Dank je wel, geleende schouder
dat ik je even gebruiken mocht
En toen tranen begonnen te stromen
dat een hand de mijne zocht
Dank je wel voor het voelen
en het delen van zielenpijn
Voor de troost zonder woorden
en niet alleen te hoeven zijn
Dank je wel voor het luisteren
en het openen van je oren
Open voor mijn diepste wanhoop
jij wilde het allemaal horen
Dank je wel, mijn vriend
dat hoe hard ik ook schreeuwde
Jij me zo rustgevend aankeek
en gewoon mijn haren streelde..
<21-01-04>
Reacties op dit gedicht
| erje: | Vrijdag, maart 12, 2004 19:34 |
| nou dan is het echt een lieverd hoor en ik hoop een vriend voor het leven, je hebt het in ieder geval heel liefdevol geschreven. liefs erje |
|
| Luijkx: | Vrijdag, maart 12, 2004 17:07 |
| Kippenvel! Prachtig! Liefs, Laura |
|
| Oorlam: | Vrijdag, maart 12, 2004 17:02 |
| :)) je hebt wel een beetje op mijn blouse gelekt, maar ach ik trek wel een nieuwe aan!:) | |
Over dit gedicht
| Auteur: Manja Moraal | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 12 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||