Mijn gedachten
Ik loop op het pad van mijn gedachten
Op één van de zovele
Ze kronkelen als kleine bosweggetjes
Over en onder mekaar
Sommige zijn hopeloos in mekaar verstrengeld
Ontwarren is niet mogelijk
En anderen zijn gespleten als takken
van een boom, sommige dik, andere haarfijn
En nergens lopen ze parallel
Vooral tegengesteld (die de bewoner tureluurs maken)
Maar alles is het één groot complex
Waar geen einde aan komt
Op één van de zovele
Ze kronkelen als kleine bosweggetjes
Over en onder mekaar
Sommige zijn hopeloos in mekaar verstrengeld
Ontwarren is niet mogelijk
En anderen zijn gespleten als takken
van een boom, sommige dik, andere haarfijn
En nergens lopen ze parallel
Vooral tegengesteld (die de bewoner tureluurs maken)
Maar alles is het één groot complex
Waar geen einde aan komt
Reacties op dit gedicht
| The unreachable: | Zaterdag, april 03, 2004 14:21 |
| geweldig beschreven ;-) | |
| holebi: | Donderdag, maart 18, 2004 11:16 |
| heel mooi gedicht meis, maar elk mensenleven en gedachten vaneen mens zijn complex, dat merk ik vaak ook nog bij mijzelf. Dikke kus hermien |
|
| fairy_moonlight: | Vrijdag, maart 12, 2004 18:11 |
| Heel erg mooi, ook zeer herkenbaar voor me. x liz |
|
| BlackRose: | Vrijdag, maart 12, 2004 17:18 |
| *Zucht* =) Je schrijft ook zo mooi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: stairway 2 heaven | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 12 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||