Weer tegengekomen

het was al lang geleden

dat ik haar weer zag

en altijd op een rare plaats

meestal op een droeve dag

hij eindigt altijd vrolijk

want toen ze zeventien was

- die dagen van weleer –

toen in de avondklas

keken we elkaar alleen maar aan

verlegen als we waren

naar elkaar te staren

zag ik ons nog daar staan

nog dezelfde twinkelende ogen

het haar geblondeerd, met lak

nu onze rappe mondjes, ongelogen

waar het ons vroeger aan ontbrak

de tijd geeft woorden, soms teveel

je kijkt naar elkaar, heel speciaal

nu samen een open boek, geen toneel

je zegt de dingen nu frontaal

wat was ik verliefd, en zo bleu

ik zeg dezelfde woorden, zo vrij

een kus, en na lange tijd adieu

onze eigen weg, allebei

willemmien