Heftig verdrietig
Word ik gevangen door emotie
Die mij grijpt in een moment
Wat vrij en goed voelde
Voel ik me nu zwak en bedrogen
Waar ik verdring wat gebeurt
Moet ik aanvaarden wat ik zie
De afstand word steeds groter
Straks is de weg verloren
Ik wil slechts nog weten waarom
De laatste banden gaan kapot
En nu ik schreeuw om een gebaar
Lijkt geen ziel mij nog te horen
Zal ik alleen overblijven?
Valt het laatste restje weg?
Worden zij mij nu ontnomen?
Of is er nog een weg terug
12-03-04
Reacties op dit gedicht
| ~Marina~: | Zaterdag, december 04, 2004 10:38 |
| je bent niet alleen... |
|
| sweety538: | Zaterdag, maart 13, 2004 10:54 |
| je bent sterk ingesteld. (dat heb ik al wel weer gezien);) door gaan. You are not alone! (never) althoudg I can imagine it feels like it sometimes!! maar kop op hè? liefss |
|
| schaapje: | Zaterdag, maart 13, 2004 09:46 |
| Alleen overblijven zal je nooit... Je hebt heel veel vrienden die om je geven... En die er voor je zijn... Hoe moeilijk dit ook is... En ik weet hoeveel verdriet jou dit doet... Omdat ik dat gezien heb maanden lang... Toch moet jij zelf de moed niet op geven... En door vechten... Want het klinkt heel hard.. Maar zonder hun kom je er ook... Groetjes... Lin.. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Benjamin de Rooy |  
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 12 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||