Kunstlogisch
Natuurlijk
lacht de maan
in een nacht
waar je dromen
op de zilveren zee
in het heelal
ziet varen
Vanzelfsprekend
laat een ontroerde zon
haar gouden tranen
op de wereld los
als haar spiegelbeeld
in onze ogen
hartvormig staren
Uiteraard
zal de wind
stemmen gefluisterd
in bundels bewaren
het is tenslotte
onze liefde, die wij
aan haar verklaren
Remco den Hartog
14 maart 2004
lacht de maan
in een nacht
waar je dromen
op de zilveren zee
in het heelal
ziet varen
Vanzelfsprekend
laat een ontroerde zon
haar gouden tranen
op de wereld los
als haar spiegelbeeld
in onze ogen
hartvormig staren
Uiteraard
zal de wind
stemmen gefluisterd
in bundels bewaren
het is tenslotte
onze liefde, die wij
aan haar verklaren
Remco den Hartog
14 maart 2004
Reacties op dit gedicht
| Mierke: | Donderdag, maart 18, 2004 07:44 |
| Mooi geschreven! Roept voor even weer een glimlach op hier :) | |
| Annemieke : | Maandag, maart 15, 2004 11:24 |
| Erg mooi gedicht... Jammer dat je niet meer reacties hebt gekregen want verdiende dit zeker... X Annemieke |
|
| Quo Vadis?: | Maandag, maart 15, 2004 00:37 |
| *smile!* | |
Over dit gedicht
| Auteur: Remco den Hartog | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 14 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||