Madrid 11-03-2004
Madrid 11-03-2004
Hoe weent het hart
Duister vervangt licht
als enkel smart
En tranen wassen het gezicht
Waanzin en pijn
een veel te hoge prijs
Stil zal het zijn,
en slechts gemis
De hemel draagt nu grijs
Droef en verloren
roepen ongehoorde stemmen
waar warmte ongeboren,
en onbegrip niet meer te temmen
'Ik ben het licht
En met mij wandelt hoop
In mij is elk' aanwezigheid
- Al wassen tranen mijn gezicht -
Slechts liefde leeft in eeuwigheid'.
**********
sunset 15-03-2004
**********
Reacties op dit gedicht
| Lesley-Ann: | Woensdag, maart 17, 2004 19:27 |
| Heel de wereld huilt mee. Liefs Lesley-Ann |
|
| *zwarte schaduw*: | Maandag, maart 15, 2004 20:33 |
| suuuupermooi gedaan. zeer knap!! kusje XXX |
|
| Irdana: | Maandag, maart 15, 2004 08:50 |
| mooi gedicht! maar o zo ontzettend droef ! liefs irdana |
|
| Jannie Hoogendam: | Maandag, maart 15, 2004 07:45 |
| Met respect gelezen...en ik sta er recht achter liefs Jannie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 15 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||