een dag waarvan ik niet weet
wat ik moet denken
zij in de war
en ik maar leren en leren

gewoon begonnen
maar met een raar gevoel
om 4 uur vanacht
waarschijnlijk door haar

gelukkig is ze nog bij me
wat zou ik zonder haar moeten
alleen onzichtbaar zijn
waar kan ik dan naartoe

ik wil niet zonder haar verder
kan dat waarschijnlijk niet eens
ze beseft zelf niet
dat ze zoveel voor me betekend

hou meer van haar
dan dat je van een vriendin kunt houden
wil er voor haar zijn
maar dan moet zij niet opgeven

zich niet uit de weg laten slaan
en het lichtje blijven volgen
een zwart gat
raakt dichterbij

ik hoop dat ze het vechten
nog even door kan zetten
verder kan vechten
en mij me zal blijven

*ik hou zo ontezettend veel van haar, ik hoop dat ze me niet alleen achterlaat hier op deze klote wereld...*