De Doodshoofden

De doodshoofden staren mij aan
Mijn boosheid maakt hen bang
Angst dat ik hen uitwis uit mijn bestaan
Ze moesten beter weten, ben geen type voor bloemetjesbehang

Ze hangen aan de muur en staan op de schoorsteen
Ik de rariteit met haar rariteitenkabinet
In huis ben ik nooit alleen
Geen teddyberen komen in mijn bed

Ma snapt er niets van, hoe kon ik zo geworden zijn
Maar de dood was ooit een groot verlangen
Toen ik thuis woonde, ik was nog heel klein
Ach doodshoofden, jullie worden niet vervangen

Over drie weken ga ik samenwonen
Ma; "dus nu gaan de doodshoofden eruit?"
Nee hoor, die van Bas komen er ook wonen
Samen hebben wij vergaard, een gruwelijke buit

Geschreven door

Caroline van Geel

Reacties op dit gedicht

Caroline van Geel vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

roxes:	Vrijdag, april 07, 2006 17:58
erg toevallig,dat ik het woord lees, ik heb net over bloemetjesbehang geschreven.. leuk geschreven trouwens..liefs rox

Oorlam:	Dinsdag, maart 16, 2004 09:26
:))) geeft niks hoor, ik had vroeger een piratenvlag (en ik wil een nieuwe:)) veel plezier met samenwonen!

BloodElf:	Dinsdag, maart 16, 2004 08:34
JE BENT TERUG!! (En hoe ;)?! Met een sprankelend gedicht wel te verstaan!!) Liefs,

de nifter:	Dinsdag, maart 16, 2004 08:30
:) cool. ik heb ook wel wat met doodshoofden. scheelt wel als je er allebei van houdt

Over dit gedicht

Auteur: Caroline van Geel
Gecontroleerd door: 260580
Gepubliceerd op: 15 maart 2004
Thema's: [IK] [Leven]