Ik heb nooit gesnapt wat er was met jullie klas,
het was net alsof er iets van jouw gezicht af te lezen was.
Had ik maar geweten hoe ze tegen jou deden,
dan had je misschien niet zolang geleden.
Ook ik heb me er innerlijk schuldig aan gemaakt,
maar met woorden heb ik jou nooit geraakt.
Ik leerde je kennen omdat je met me mee liep,
wist ik veel dat jij 's nachts nooit sliep.
Je vroeg naar mijn dingen,en over hoe ik het op school vond,
en dat terwijl we eigenlijk moesten praten over voor welke crisis je stond.
Je werd gepest en gekrenkt de hele dag,
maar van buiten was er niemand die het zag.
Ik wil met je praten en je helpen zoveel als ik kan,
maar als ik echt actie wil ondernemen bedenk ik me weer:wat moet ik eigenlijk doen dan?"
Jij zelf moet hier een oplossing voor vinden,
jij moet zoveel trots hebben dat je ze je niet laat verslinden.
Het enige dat ik je bieden kan is een luisterend oor,
want al zit ik in een andere klas, geloof maar dat ik het hoor.
Ooit zal het beter zijn, dat kan ik je vertellen,
maar ik weet ook dat het heel moeilijk is in een klas om het zonder vriendschap te moeten stellen.
Houdt je groot en probeer trots naar je zelf te kijken,
zodat je later als je het beter hebt terug kan blikken, en je dan toch sterk mag blijken.
Kijk naar de mooie dingen, denk aan je liefste vriend,
houdt van het leuke in de wereld,want dat is wat jij verdient.
Het zijn maar een stel kinderen, en verder zijn ze niets waard,
maar een hele groep kan je zoveel maken dat je leven echt verzwaard.
Maar we gaan er samen bovenuit komen,
en dan kijk je lachend op ze neer, zoals een arend op de bomen.
Laat je niet kisten en denk aan wat er ooit komen gaat,
en als ik je iets in je oor mocht fluisteren,
dan zou ik zeggen dat het beste nog voor je staat.
Let niet op die gedrochten, en leef je leven met mensen die je mag,
en doe dat zo goed dat ik als ik je weer zie niets anders zie als jouw brede glimlach.

(ik ben het luisterend oor als je wilt)


Smascha