etmaal
Dag en nacht
hetzelfde licht gekregen.
gevuld met beelden.
tranen die vloeien als regen.
Dag en nacht
vallen steeds weer samen.
herinneringen aan toen
weerspiegelen in de ramen.
Dag en nacht
geven het leed weer
de kracht die verloren is
een ziel bezeerd
Dag en nacht
die mijn denkwijze verstoren
door een onzichtbare angst
een deel van mezelf verloren
Reacties op dit gedicht
| michris: | Woensdag, maart 17, 2004 23:32 |
| Blijven vechten, de weg terug komt ook voor jou, zet een voorzichtige eerste stap op weg naar het licht... liefs, michris |
|
| Boudaatje: | Woensdag, maart 17, 2004 22:28 |
| zo herkenbaar...mooi neergezet... dikke knuffel |
|
| M@ri@: | Woensdag, maart 17, 2004 22:18 |
| troostknuffie warm in stilfluister omarm liefs *boselfje* |
|
| Cappy: | Woensdag, maart 17, 2004 08:41 |
| Ken het gevoel heb ook zoiets proberen te schrijven kwam alleen niet uit de verf.. Mooi gedaan :) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: schrijfveertje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 17 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||