triest
Triest
De zon schijnt, de lucht ziet blauw
Maar ik voel me triest
Lachende mensen praten honderuit
Maar ik voel me triest
Wat ik ook probeer of doe
Het gevoel blijft
Het verdwijnt voor heel even
Maar is even snel weer daar
Waarom is het zo moeilijk
Simpel gelukkig te zijn
Achter mijn dikwijls zo grote lach
Schuilt een scherpe hartspijn
Zie ik het te groot
Of verlang ik te veel
Is voor mij echt gelukkig zijn
Een onverwezenlijkbaar deel
Ik wil weer mogen stralen
Gemeend kunnen lachen
Leven met geluk en glans
Elke dag een nieuwe kans
Dirk
De zon schijnt, de lucht ziet blauw
Maar ik voel me triest
Lachende mensen praten honderuit
Maar ik voel me triest
Wat ik ook probeer of doe
Het gevoel blijft
Het verdwijnt voor heel even
Maar is even snel weer daar
Waarom is het zo moeilijk
Simpel gelukkig te zijn
Achter mijn dikwijls zo grote lach
Schuilt een scherpe hartspijn
Zie ik het te groot
Of verlang ik te veel
Is voor mij echt gelukkig zijn
Een onverwezenlijkbaar deel
Ik wil weer mogen stralen
Gemeend kunnen lachen
Leven met geluk en glans
Elke dag een nieuwe kans
Dirk
Reacties op dit gedicht
| Dario DV: | Woensdag, maart 17, 2004 15:44 |
| Heb ook zo van die momenten, iedereen al eens denk ik, morgen zal 't wel weer wat beter gaan en kan je er met die grote lach weer tegenaan. Cheer up, Ciao, Dario |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dirk G | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 17 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||