Toen de horizon vervaagde
En de regen verscheen
Was het de zon die zomaar
Ineens achter de wolken verdween
De zonnestralen vol met hoop
Prachtig op schittering gericht
Vormden plotseling de woorden
Van een donker droevig gedicht
Het mooi licht werd duister
Vrolijk stemmig werd gefluister
Mooie zinnen afgebroken
Tot verbasterde woorden
In het eeuwige niets gedoken
De hemel die hoorde het gefluister
Zag de wolken vervuld met duister
Hemels' tranen,voortdurende regen
Gaven de aanzet tot hemels' zegen
Een lichtje te vinden in de duisternis
Het vond de vonk die er altijd is
Het vond de zon,al stond ze nog zo hoog
De zon kwam de duistere wolken tegen
Door de zegen stuitte ze ook op de regen
En samen vormden ze een regenboog
Elizabethh: | Donderdag, maart 18, 2004 12:27 |
Oh wat een prachtige gedicht...echt erg mooi.. Regenboog is leven van hoop.. Een Begin die Nooit Eindigt... Liefs Elizabethh. |
|
M@ri@: | Donderdag, maart 18, 2004 10:07 |
kleurrijk schitterbaar liefs *boselfje* |
|
Auteur: Shining Star | ||
Gecontroleerd door: Frummel | ||
Gepubliceerd op: 18 maart 2004 | ||
Thema's: |