Één leven, veel te kort
Één leven, veel te kort
Je lijkt soms heel verloren
in onze tuin der lusten
Waar liefde wil bekoren
Het in elkander rusten
Ik heb mijn hart verloren
Vanaf 't moment dat ik je ooit 'gezien'
En jij ook mij wou toebehoren
Zoals al eeuwen was voorzien
Wij zullen saam de hoogste top berijden
Gedragen door de golven van genot
Ons van 't verleden zullen wij bevrijden
Voor ons is slechts één leven veel te kort.
**********
sunset 18-03-2004
**********
Reacties op dit gedicht
| Lesley-Ann: | Zondag, maart 21, 2004 21:57 |
| Heel mooi liefs Lesley-Ann | |
| Irdana: | Donderdag, maart 18, 2004 16:05 |
| Lieve sunset, Je mooie liefdesgedicht gelezen. *********************** wanneer twee mensen smelten tot een, voelen zij zich nooit meer eenzaam en alleen. ************************** slaan hun harten dezelfde slag, zodat zij zullen blijven voor altijd tesaam, om daarna samen in het hiernamaals nog steeds verder te gaan, omdat hun harten, de zelfde slag slaan! **************************** maar laat ze voorlopig la |
|
| Dr. Arwin: | Donderdag, maart 18, 2004 10:06 |
| You only live twice. | |
| bieke: | Donderdag, maart 18, 2004 09:43 |
| Je van het verleden te bevrijden. Mooi neergezet. Liefs Bieke, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 18 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||