verliezen....
steeds weer moet je mensen waar je zo van houd los laten....
eerst mijn moeder,toen mijn vader en dan relaties.. daar kan ik maar beter niet over praten...
Ik was twee toen mijn moeder ging....
vlagen is alles wat ik me herin....
Maar mijn vader herrinner ik me des te beter...
Hij was vader en moeder tegelijk moet je weten...
Hellemaal alleen heeft hij ons opgevoed....
en weet je dat toond echt heel veel moed!!
Hij was mijn maatje ,mijn vriend, mijn steun maar vooral mijn papa..
oja en hij was ook nog twee jaar mijn zoontjes opa!!!
Met een leeftijd van 52 jaar ging hij heen....
Ohhhh ik voelde van alles... maar vooral me heel alleen.....
Gelukkig heeft hij me veel dingen in dit leven geleerd, vooral om sterk tezijn....
Daarom dank ik hem anders zou ik hier misschien wel niet meer zijn...
Hij zei altijd: verdriet hebben mag en is goed....
Maar daarna weer je hoofd omhoog met veel nieuwe moed....
Het verlies van deze mensen zal altijd blijven...
en is eigenlijk maar moeilijk te omschrijven...
Voor mijn zoontje ga ik altijd door...
en mijn vader en moeder meekijkend over mijn schouder...
"ja"daar doe ik het voor!!!!
Auteur: dread | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 18 maart 2004 | ||
Thema's: |