Ik weet nog goed hoe ze keek,
die blauwe ogen, die lieve lach,
die soms wel tevoorschijn kwam,
als ze me af en toe echt zag.
Ik weet nog goed hoe hij lachtte,
in zijn ogen, die mooie blik,
de mooiste ogen van de wereld,
tenminste - dat vind ik.
Ik weet nog goed hoe ze praatte,
met die wondermooie stem,
en die blik die ene avond,
die ik nooit vergeten ben.
Dit alles weet ik nog heel goed,
en soms plaag ik je ermee,
maar weet heel goed m'n liefste,
tegen dat alles zeg ik nee.
Want,
ik weet heel goed hoe je kijkt,
je blauwe ogen, de liefste lach,
schattig als je dubbel ligt,
maar dat van jezelf niet mag.
Ik weet heel goed hoe je praat,
je weet best wat ik bedoel,
je bent veel belangrijker,
omdat ik zoveel voor je voel...