een harde strijd gestreden
mijn energie is bijna op
kan even niets meer vinden
waardoor ik verder zou gaan
op van boven tot onder
van links naar rechts
gewoon helemaal op
geen puf om door te gaan
een half uurtje zo mooi
die lieve kus van jou
je warme handen
de woorden van goud
half uur later weer alleen
alleen nog de gedachte
hopelijk snel weer samen
kan het niet alleen
nu moet ik het vertellen
ben zo ontzettend bang
maar ga de stap zetten
het moet ooit gebeuren
de grootste stap ooit
na jou te hebben verlaten
is weer bij je terug te keren
eigenlijk een hel
mijn aller grootste liefde
mag ik bij hem zijn?
na alles wat er is gebeurd
mogen wij een toekomst hebben?
nu weer eenzaam
mijn hart vol tranen
de juiste woorden niet te vinden
voor de juiste omschrijving
mijn gevoel een puinhoop
gedachtes een hel
mijn lichaam werkt niet mee
ik ben even op
wil heel graag bij je zijn
ben zo ontzettend bang
pink een traantje weg
ze blijven stromen
weet hoe ik het ga brengen
kan geen reactie indenken
dat maakt het zo eng
ik ben zo bang
zullen ze het accepteren?
mag ik bij hem zijn?
kunnen ze er mee leven?
zal de wereld blij voor me zijn?
ik denk het niet
een hoop ongeloof verschijnt
vragende blikken
hoe ik dit heb kunnen doen
ongeloof
angst
liefde
de liefde die telt
daar ga ik voor
toch is daar die twijfel
ik kan het nog even niet...
*verdomme... ik voel me zooo zwak, op, en nutteloos! twijfels, allemaal twijfels...*