* * * ..0p een ruine…* * *
* * * ..0p een ruine…* * *
Ik loop op de ruine
van iets wat ooit is geweest
eens een grote lach
waar je nu enkel verdriet leest
Ooit iets zo geweldig moois
nu een grote puinhoop
angst kreeg een machtige rol
verdriet dat naar binnen sloop
om alles uit te wissen
het prille maar dierbare geluk
zodat de pijn zich niet kon vergissen
verdriet maakte alles stuk
Nu nog enkel een ruine
van het geen wat ooit zo prachtig was
dat iets groots vaak instort tot niets
dat merk ik nu dan pas…
Reacties op dit gedicht
| ~*Woepiej*~: | Zondag, maart 21, 2004 21:37 |
| ehm... Niks is kapot... Dat komt er heel stom uit maar lieverd.. NIKS IS KAPOT ik meen het! je opa.. Ja dies nu niet zichbaar m hijs bij je en hij is nog steeds even trots op je natuurlijk kan je niet meer knuffelen maar bedenk is.. misschien was het beter voor je opa.. Je kund NIET stil blijven staan bij je verleden cil! Desnoods schud ik het eruit! je hoeft em niet te vergeten en dat ga je ook n iet doen maar je moet je herinneringen koesteren ! IN JE |
|
| ~Reality~: | Zondag, maart 21, 2004 20:08 |
*Frozen silence* =( Heel erg mooi gedicht, maar zooo triest =( Sterkte! Liefs, |
|
| Flanieke: | Zondag, maart 21, 2004 19:08 |
| *....snif snif...* Meid, kvindt het onwijs mooi prachtig neergezet!!!! Echt supper!!! Kmis je meid, hoor niets meer van je :$:$ je bent zo geweldig,...hvj meis(k) knuff / kiss Stephanie ~xxx~ |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *Cheseri* | 
|
|
| Gecontroleerd door: klitty | ||
| Gepubliceerd op: 21 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||