Ik voel me zo alleen, ik ben het niet met zoveel mensen om mij heen.
Maar het gevoel is zo sterk aanwezig.
Ik krijg het niet weg al ben ik constant bezig.
Ik wil het verbannen, gaat toch weg.
Laat me met rust, ik heb al zoveel pech.
Mijn hart huilt, gilt en smeekt om rust.
Geborgenheid, het is voor mij zo MUST
Wanneer, wanneer krijg ik de rust waarnaar ik zo verlang en zoek?
En dit alles achter me kan laten als een gesloten boek.