Was mezelf niet meer,
kreeg het steeds weer te horen keer op keer.
Waar ik het ook zocht,
het was net dat het niet mocht.
Anderhalf jaar later pas,
kwam ik er achter wat er was.
Kreeg last van hyperventilatie aanvallen,
en hebben veel me laten vallen.
Ik durfde zelfs de stad niet meer in,
dus ik was voor iedereen te min.
Ik wilde me zo graag uiten,
maar het kwam niet naar buiten.
Nu 3-kwart jaar verder...
Heb er ondertussen mee leren leven,
als ik er last van heb is het maar voor heel even.
Ik dacht dat ik als 1 van de enigsten er last van had,
maar het blijkt dat half nederland er last van had (heeft).
Om dat te horen doet me goed.
Ik heb nu weer moet.
Als iemand nu aan mij vraagt; hoe gaat het met je Kiet?
Zeg ik Goed, en dat lieg ik niet!