knagen
ik kan mezelf verschuilen
achter haar, met tranen
om me tot rust te aaien
verdriet dat knaagt
en even verdraag ik niet
jouw handen of stem
maar tanden die troost
bijten wel, een ratje dat
zout likt voor zoet
tot ik meer ben dan
alleen maar haar om
een hoofd vol nooit
gekozen
Reacties op dit gedicht
| diddo: | Maandag, maart 22, 2004 20:00 |
| ik hou van je. | |
| Toonie: | Zondag, maart 21, 2004 22:00 |
| Knuffel voor jou lieverd.. Vond het erg fijn dat jij er was.. En of je tranen nu door een ratje gedroogd worden of door iets/iemand anders.. T voornaamste is dat ze drogen ;-) Dikke knuffel en tot gauw.. Mis je x |
|
Over dit gedicht
| Auteur: pooky | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 21 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||