Bipolair
Mijn eigen fundamenten:
ze worden (naar verluidt)
meedogenloos verpulverd,
ik haal ze onderuit.
Mijn illusie van vertrouwen
is verdwenen in een waas.
Het zal me nog berouwen,
ik ben niet langer meer de baas.
Het ontaardt in een gevecht
tussen dwaze hoop en angst
(of: manie en depressie)
en een wankele ontvangst.
Vertwijfeling zaait onrust
(Help me, alstublieft!)
als het oordeel op mij neerdaalt;
verdomme, ik ben verliefd.
Reacties op dit gedicht
| M@ri@: | Maandag, maart 22, 2004 23:02 |
| wow........herbaar dicht schitterbaar liefs *boselfje* |
|
| de nifter: | Maandag, maart 22, 2004 18:02 |
| lastig hè? het leidt desalniettemin tot een mooi gedicht.... | |
| jazzzz: | Maandag, maart 22, 2004 14:21 |
| gooi de angst overboord en geniet :) mooi gedicht! liefs, |
|
| Green Tea: | Maandag, maart 22, 2004 13:39 |
| Dat doet rare dingen met je hè?!;-) Laat je maar gewillig meevoeren , en geniet ervan! Liefs , |
|
| Boudaatje: | Maandag, maart 22, 2004 12:31 |
| prachtig neergezet, ah verliefdheid kan je zo in de war brengen... knuffels |
|
| Oorlam: | Maandag, maart 22, 2004 09:53 |
| of is het firnament eh ja..(seurry:)) | |
| Oorlam: | Maandag, maart 22, 2004 09:52 |
| ..:) welkom terug en het schudden der firmamenten door verliefdheid goed neergezet! | |
| Peter F.: | Maandag, maart 22, 2004 09:01 |
| Is daar iets mis mee met verliefd zijn??? Kan toch zo'n heerlijk gevoel zijn. Liefs xxx Peter F. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Evenstar21 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 22 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||