Pijn rent door mijn aderen
Leeg stil en verlaten huis
Niets hoorbaar, behalve het mes
Met een doffe bloedrode ruis


“Zoek het zelf maar uit”
Ik vertel je niets meer
Godver, ik wil het ook niet meer snappen
Maar dit doet zo ontzettend zeer


Blikken worden afgewend
Stappen worden terug genomen
Ik snap je maar al te goed
Maar was dan nooit naar me toe gekomen


De tijden van geluk en liefde
Hebben zich verruild voor pijn en bedrog
Tranen stromen zo hulpeloos steeds meer
Dit was nooit wat ik heb gezocht


De liefde kent nu pijn
Precies zoals het bij mij hoort
Vernederend, afwerend, verlaten
Toch is het de haat voor mezelf die niet meer stoort


Verpesten van vriendschappen
De liefde kan er ook nog wel bij
Kringen vormen zich om mijn betraande ogen
Mijn lach bedenkt met tranen, niet meer blij


Ik kan niet omgaan met relaties
Laat staan met mijn eigen gevoel
Stop maar met proberen
Je leidt jezelf alleen maar naar het verkeerde doel


Zoekend naar een antwoord
Laat maar want jij wilt niet langer
Toch ga je niet weg en blijf je dichtbij
En dat gevoel, Maakt me alleen nog maar banger…


Je doet me pijn
Zoveel verschrikkelijke pijn
Omdat het zicht uit je ogen alleen nog maar afscheid neemt
En je toch al lang niet meer bij me wilt zijn


Laat me dan maar gewoon gaan
Geef jezelf eens wat je zo makkelijk kan krijgen
Ik weet dat ik de enige ben die het alleen maar erger maakt
Maar ik trek het niet meer zoveel woorden te horen
Terwijl je lippen zwijgen…