Masker op
Er zitten zoveel tranen
Achter mijn ogen
Zet maar weer
Mijn masker op
Wil het niet altijd bekennen
Heb verdriet
Om kleine dingen
Hoef mijn ogen
Niet uit te wringen
De tranen stromen
Net een grote rivier
Ik moet er
niet aan denken
Maar was jij maar hier
Ik zet maar weer
mijn masker op
tover een lach
op mijn gezicht
maar wie in mijn
ogen kijkt
ziet daar geen
helder licht
Wat ik wil
Kan niet zijn
Dat doet alleen
Maar vreselijke pijn
Maar ik kan het
Niet laten gaan
Het is zo vreselijk mooi
Zo zonder woorden
Zelfs de stilte
Kan mijn dan bekoren
Laat mijn verdriet
Maar even lopen
Weet even geen weg
Kan alleen maar hopen
Reacties op dit gedicht
| Renate: | Zondag, april 15, 2001 23:34 |
| Volhouden Paul, er komt een dag... waarna er nog velen zullen volgen. Liefs Renate |
|
| : | Zondag, april 15, 2001 21:01 |
| jouw tranen samen met de mijne zijn echt een rivier (of een waterval) | |
| Juva: | Zondag, april 15, 2001 20:47 |
| verdriet zit in kleine dingen...maar geluk ook!!! jammer dat we hier niet in je ogen kunnen kijken...maar in je hart toch een beetje via je gedichtjes. Volhouden hoor! Liefs, Juva |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Paul Willems (Quikkie) |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 15 april 2001 | ||
| Thema's: | ||