Lieve pap....

Al bijna twee jaar ben je er al niet meer....

Wat gaat de tijd toch snel, bedenk ik me keer op keer....

het lijkt nog steeds alsof het gisteren was, dat je moest gaan....

Je lieve blik en vooral dat aangetaste lichaam!!.......

Maar meestal denk ik aan je hoe was , voordat die ziekte naar buiten kwam....

dan denk ik aan al onze gesprekken,aan ons lachen, en je tips van het vinden van een goede man!!......

ook denk ik vaak terug aan aan de geboorte van die kleine....

Ohhh, wat was je een trotse opa! het leek wel de jouwe in plaats de mijne!!......

Ik mis je nog iedere dag dat je niet meer bij ons ben...

Maar ben wel heel dankbaar dat je , je kleinzoon nog hebt gekend.......

Had je nog zoveel willen vertellen, en met je willen beleven....

Maar goed.. helaas is dat ons niet gegund in dit leven.....

ik ben iedergeval niet meer bang om dood tegaan.....

Want dan weet ik zeker dat jij er weer voor me zal staan!!.....

"lieve pap"ik zal jou nooit vergeten.. mijn hele verdere leven niet meer.....

Ik hoop dat ik je nog ontmoeten mag...al is het  nog maar voor een keer!!......

mo...