50 Jaar heeft ze al opgeleefd;

50 erbij is waar ze naar streeft.

Nou, wij geloven wel in sprookjes, maar..

dit is nog niet geschreven en dat is waar.

Veel mensen bereiken die leeftijd
die toch altijd wordt vermaledijd.
Maar dat is toch grote onzin,
ja, oke, niet meer zo'n mooie kin.

Misschien andere dingen ook niet meer zo glad,

nou, hallo, wie doet je wat.

Moeder Natuur gaat zijn gang toch wel

behalve als iemand trekt aan de bel.

Plastisch chirurgen moeten ook verdienen,

maar de prijzen zijn om te grienen.

Vooral als je haar uitgavenpatroon kende,
want dat was één grote ellende.

Voor ze d'r salaris kreeg was het al uitgegeven,

geld bleef maar niet in haar portemonnee kleven.

Die portemonnees zijn nog niet uitgevonden,

want als die toch eens bestonden?

Maar het lachen is haar niet vergaan,
bij een grapje staat ze graag vooraan. 
We gaan eens in ons geheugen duiken,
we hadden allemaal zere buiken
van het lachen wel te verstaan
want luister wat zij toen heeft gedaan.

Er was eens een feestje in het zuiden,

daar gaat wel eens een klokje luiden.

Daar hadden we gezellig de plaatselijke radio aan

en ineens was het met de rust gedaan.

Want ze zei ineens: ik ga een plaatje aanvragen,

ze stond ons gewoon uit te dagen.
Nou, wij zagen er de lol wel van in
want dat was iets, wat er wel inging.

We zeiden: dat durf je toch niet;
nou, ze zong het hoogste lied.
Met een accent van hier tot ginder
werd het lachen erom niet minder.

't Was stil aan de andere kant van de lijn:

wat zou dat nou voor een raar mens zijn.

We hielden onze handen voor de mond

en liepen gierend van het lachen in het rond.

Dat ze daar niets doorkregen

heeft vast aan hun simpelheid gelegen.

Maar het plaatje werd wel gedraaid

alleen de titel ervan is uit ons geheugen weggewaaid.

Ja, dat krijg je na je vijftigste allemaal

een beetje geheugenverlies en je huid wat vaal.
Maar daar moet je niet om treuren
want dat gaat bij iedereen gebeuren.

Leef je leven zoals je dat wilt
en zorg dat je nergens zwaar aan tilt