IN JE HEUPEN VLOEIDEN ZINNEN
in je heupen vloeiden zinnen
ik zag je spreken
in bewegen
je vingers, hand
een armgebaar
je nam me mee
met ogen die
in kleur hun woorden
in me schreven
gebogen schouders
lijnden de aksenten
maakten zwaarte
drukkender dan wensen
in je heupen vloeiden
zinnen tot herinneringen
aan verbonden zijn
in een onmogelijke lijn
je beende weg
met ons gesprek
in je hakken hoorde ik
onze relatie knakken
wil melker
24/03/2004
Reacties op dit gedicht
| Nananee: | Woensdag, maart 24, 2004 11:58 |
| je bent een ster ;) met een ster.... Gewoon om je dichttalenten!! Liefs, |
|
| Joris Tanghe: | Woensdag, maart 24, 2004 09:23 |
| Wil, door dit gedicht ben ik een aantal van je vroegere gedichten gaan lezen. Ik ben een grote fan! Eerlijk: nog nooit zo'n knappe dingen gelezen. Waar haal je het...? Om jaloers op te zijn!!! Greetz, Joris | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 24 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||