pijn en verdriet
zoveel pijn en zoveel verdriet
dat jij dat niet ziet
zoveel angst en zoveel pijn
mocht ik nu maar even mezelf zijn
als ik mocht leven
en niet even
dan zou jij me beter kennen
en zou ik alles bekennen
dat jij dat niet ziet
zoveel angst en zoveel pijn
mocht ik nu maar even mezelf zijn
als ik mocht leven
en niet even
dan zou jij me beter kennen
en zou ik alles bekennen
Reacties op dit gedicht
| KoeZzA: | Woensdag, maart 24, 2004 21:39 |
echt een heel erg mooi gedicht...die gene ziet je verdriet niet maar misschien komt dat omdat jij je zelf niet bent bij die gene? meis jij mag je zelf zijn en jij mag leven jij bent er voor gemaakt om te leven en om van het leven te genieten dus geef niet op! die gene zal je zeker gaan kennen als jij je zelf bij die gene bent! dan zal hij je vast begrijpen en oowk jou verdriet en pijn zien en weet zeker dat die gene er dan voor je zal zijn want jij bent echt een lieve meis... je bent e |
|
| Darkdevils-night: | Woensdag, maart 24, 2004 16:36 |
| een prachtig en duidelijk gedicht. Maar meis je mag jezelf zijn, ongeacht echt hoor.. als je jezelf niet meer mag zijn waarom leef je dan? dat is toch niet de bedoeling, kijk dat je het misschien niet zo goed kan door omstandigheden is misschien wel zo.. dat is ook erg moeilijk. Blijf proberen Ook tegen familie, jij hebt hun niet uit kunnen kiezen. je hebt een eigen mening en een eigen leven, zolang je elke keuze met respect voor je eigen familie maakt mag het!!... je hebt familie nodig in j |
|
Over dit gedicht
| Auteur: BehindTheSmile | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 24 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||