Het stemmetje van het mes
Ik kan niet slapen
Lig naar het plafond te staren
Plots is daar dat stemmetje
Het stelt zich voor
“Hallo, ik ben het mes
van je vriendinnetje”
en ik vraag hem waarom ik
hem zo ontzettend haat
Na een poosje denken, staat
Het mannetje op
“Ik weet het, waarom je me
haat; ik doe haar kwaad”
“Nee,” antwoord ik, “dat is niet helemaal waar
Je helpt haar voor even
Maar het ergste is, dat je
Je sporen laat staan”
“Maar,” zegt het mes en
begint bijna te huilen
“Ik help haar toch! Als ze me
vast heeft gehad, is alles gedaan”
“Verdorie, NEE!” zeg ik en word kwaad
“Je maakt het alleen maar erger
zie je dan niet dat ze je haat
maar ook van je houdt?!”
Nu zit hij te janken, zijn
Staal blikkert door de tranen
“Ik wil haar geen
kwaad doen,” snift hij verdrietig
“Niet huilen,” fluister ik, “da’s nie nodig
Als je maar inziet, dat je fout zit”
“Ja natuurlijk,” snift het ventje
“Maar wat moet ik doen?”
“luister, volgende keer, als ze wil snijden
vertel je haar, dat ze het niet mag doen
je weet zelf ook dat het niet goed is voor haar
en ook dat het jouw schuld is”
Het mes knikt en antwoordt
“dat is goed, ik zal het haar zeggen”
en met z’n witte staart tussen de benen
druipt hij af en gaat hij weer liggen.
Lig naar het plafond te staren
Plots is daar dat stemmetje
Het stelt zich voor
“Hallo, ik ben het mes
van je vriendinnetje”
en ik vraag hem waarom ik
hem zo ontzettend haat
Na een poosje denken, staat
Het mannetje op
“Ik weet het, waarom je me
haat; ik doe haar kwaad”
“Nee,” antwoord ik, “dat is niet helemaal waar
Je helpt haar voor even
Maar het ergste is, dat je
Je sporen laat staan”
“Maar,” zegt het mes en
begint bijna te huilen
“Ik help haar toch! Als ze me
vast heeft gehad, is alles gedaan”
“Verdorie, NEE!” zeg ik en word kwaad
“Je maakt het alleen maar erger
zie je dan niet dat ze je haat
maar ook van je houdt?!”
Nu zit hij te janken, zijn
Staal blikkert door de tranen
“Ik wil haar geen
kwaad doen,” snift hij verdrietig
“Niet huilen,” fluister ik, “da’s nie nodig
Als je maar inziet, dat je fout zit”
“Ja natuurlijk,” snift het ventje
“Maar wat moet ik doen?”
“luister, volgende keer, als ze wil snijden
vertel je haar, dat ze het niet mag doen
je weet zelf ook dat het niet goed is voor haar
en ook dat het jouw schuld is”
Het mes knikt en antwoordt
“dat is goed, ik zal het haar zeggen”
en met z’n witte staart tussen de benen
druipt hij af en gaat hij weer liggen.
Reacties op dit gedicht
| Romi : | Zondag, juli 15, 2007 22:13 |
| Deze vind ik zo ontzettend mooi geschreven. Ik heb ''m echt al vaak gelezen. Het snijden van een andere kant bekeken. Mooi gedaan meiske. Liefs |
|
| psychoman: | Woensdag, mei 05, 2004 09:06 |
| kwenie oe schoon. Het krassen van de andere kant bekeken. ECht origineel gevonden. Khoop dat je vriendin het zo gauw mogelijk kan laten maar geloof me het is niet zo simpel. Ikzelf sta in de voeten van je vriendin. Ik heb zelf een vriendin die niet wil dat ik het doe(wat logisch is) en kmoet soms echt op mijn tanden bijten. | |
| Sam de Bruin: | Woensdag, maart 24, 2004 23:25 |
| Snijden is om even te voelen dat je nog leeft...dat de lichamelijke pijn..de geestelijke overstemt...het is triest..en ik snap het nog steeds niet..maar ik veroordeel niet...!! | |
| Boudaatje: | Woensdag, maart 24, 2004 22:11 |
| ............... |
|
| tincelle: | Woensdag, maart 24, 2004 21:58 |
| Jank jank... Ech elke keer als ik dit lees :S | |
Over dit gedicht
| Auteur: Jenny15 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 24 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||