Maaike
Onzeker als je bent
vertroebelt het feit
de liefde als element
in angstige strijd
Het kleine meisje ooit
niet eens een tiener nog
plots in 't diepe gegooid
zwemmen deed je toch
Je armen tekort in het diepste
water der eenzaamheid
gevangen door een liefste
nergens mocht je het kwijt
Jaren in bescherming nemen
de last, de wetenschap
het emotionele claimen
egoistisch zonder rekenschap
Het moment van openbaring
de lucht, angst, het falen
zijn persoonlijke verklaring
deed jou nog meer verdwalen
Geen rust heeft het gebracht
de littekens van al die jaren
schreeuwden toen om aandacht
het gemis van vele jeugdjaren
Volwassen ben je in jaren
de strijd ben je aangegaan
die emotie zal ooit verjaren
verwerken wat je is aangedaan
Het kind in jou, welk ik soms zie
heeft kracht, een mooie glans
geef het ruimte voor expansie
breng verleden en heden in balans
De vrouw die je worden zal
is mooi en mag gehoord worden
herboren kind, gesterkt uit 't dal
tot schitterend mens verworden
Jou bloem staat nog geheel in knop
het juiste water is gegeven
de zonnestralen verwarmen volop
binnenkort kom jij tot leven
Reacties op dit gedicht
| Paulina: | Vrijdag, maart 26, 2004 04:30 |
| Dit hebje echt heel mooi geschreven! Ik denk.. ik weet wel zeker dat ze je dit in dank zal afnemen! De betekenis van de woorden zeggen zoveel meer dan ooit alle zinnen bij elkaar. Dit zal zeker een gevoel zijn van begrip en understanding.. Ik ben blij dat je mn mams bent! Greetz Je dochter |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lifeje | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 25 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||