Mijn leven *2*
mijn leven
mijn leven is me gegeven maar
op een bepaalde manier ook ontnomen
het lijkt net alsof iemand anders
mijn lijf heeft over genomen
ik zit gevangen in mijn eigen lijf
zit in een rolstoel wil eigleijk lopen
het enige wat ik doen kan is hopen
hopen op een beter leven
waarin ik mezelf kan zijn
een leven zonder pijn
mijn leven is leiden
en leiden wil ik langer niet
het is zo zwaar
maar er is niemand die dat ziet
niemand wil het zien
niemand die het weet
want niemand wil andermans pijn zien, iemands leed
aan de ene kant is dit erg wreed
ik ben en blijf klein
klein vol leed en pijn
niemand zal me helpen
ik wil niet geholpen worden aan de ene kant
ik heb heel mijn leven alleen overal voor gestaan
dat gevoel het ik teminste
mensen zeggen dat dat een waan is
mijn leven za me altijd ontnomen zijn
door mijn maser
mijn masker die een glimlacht toont
bedankt masker, tot ooit lichaam
mijn leven is me gegeven maar
op een bepaalde manier ook ontnomen
het lijkt net alsof iemand anders
mijn lijf heeft over genomen
ik zit gevangen in mijn eigen lijf
zit in een rolstoel wil eigleijk lopen
het enige wat ik doen kan is hopen
hopen op een beter leven
waarin ik mezelf kan zijn
een leven zonder pijn
mijn leven is leiden
en leiden wil ik langer niet
het is zo zwaar
maar er is niemand die dat ziet
niemand wil het zien
niemand die het weet
want niemand wil andermans pijn zien, iemands leed
aan de ene kant is dit erg wreed
ik ben en blijf klein
klein vol leed en pijn
niemand zal me helpen
ik wil niet geholpen worden aan de ene kant
ik heb heel mijn leven alleen overal voor gestaan
dat gevoel het ik teminste
mensen zeggen dat dat een waan is
mijn leven za me altijd ontnomen zijn
door mijn maser
mijn masker die een glimlacht toont
bedankt masker, tot ooit lichaam
Reacties op dit gedicht
| Sam de Bruin: | Vrijdag, maart 26, 2004 23:43 |
| Wat moeilijk om hier een reactie op te geven..het was gemakkelijker geweest om het weg te klikken...ik weet werkelijk waar niet hoe te reageren..en voel me bevooroordeeld..want ik kan wel lopen..X | |
| Irdana: | Vrijdag, maart 26, 2004 21:11 |
| lieve marieke, ik heb je gedicht gelezen. je schrijft dat niemand je lijden wil zien, maar lieve meisje, ik wil je pijn wel zien, maar weg nemen kan ik hem niet. en dat doet mij best verdriet.want als ik kon toveren, dan toverde ik voor jou het leven wat jij oh zo graag wou. maar toveren kan ik helaas niet, ik kan alleen maar zeggen, dat ik mee leef met je verdriet. vele lieve groetjes en een knuffel van mij omi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Marieke W. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 26 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||