Tranen stromen over mijn wangen
waarom, waarom zo snel
Ik voel me een beetje gevangen
waarom reageer ik zo fel.
Belachelijk toch
zo ben ik helemaal niet
Maar mens dan toch, edoch
’t is niet anders, rare griet.
Doe toch weer eens normaal
leef je eigen leven weer
Dat is iets waar ik van baal
’t kost tijd, 1 dag x zoveel keer.
’t Komt allemaal wel weer goed
oke, dat weet ik nu wel weer
’t Is net of ik ergens voor boet
dat wil ik niet, ik wil meer moed.
Ik kom weer langzaam tot mezelf
bij mij scheen altijd weer de zon
Wat toch kan met een likje verf:
er is weer licht aan de horizon.