het mocht niet zo zijn
het mocht niet zo zijn
waren mijn tranen
jou bloed
zo dat je kon leven
je doen herijzen
uit de gesloten aarde
je koesteren
tot het einder
der dagen
mijn hand teder
door jou haren
jou woorden
als streling ervaren
de tinteling
in je ogen
voor altijd bevaren
het mocht
niet zo zijn
bijna vier jaar
het doet nog
zo ziels veel pijn
MEM ik mis je …..
je zoon
Reacties op dit gedicht
| arie: | Maandag, maart 29, 2004 00:54 |
| Men zegt; tijd heelt alle wonden... Ja, dat zegt men... en toch.... Het missen blijft Ik denk aan je vriend Liefs, Arie |
|
| Boudaatje: | Zondag, maart 28, 2004 22:20 |
| vind ik super mooi geschreven... het roept veel op...althans bij mij...hou de herinneringen die zijn een bron van emoties...en van liefde. dikke knuffel |
|
| bieke: | Zondag, maart 28, 2004 20:47 |
| De liefde voor een moeder prachtig onder woorden gezet, met respect gelezen. Liefs Bieke, |
|
| Irdana: | Zondag, maart 28, 2004 01:01 |
| Je ietwat droevige gedicht gelezen, maar vind het mooi verwoord. En ik denk dat het niet uitmaakt hoe oud dat je ook bent, je toch steeds weer aan je ouders denkt. Want het maakt niet uit hoe lang het is gelee, de herinnering aan hen draag je voor eeuwig in je hart met je mee. Groeten, Irdana |
|
| M@ri@: | Zondag, maart 28, 2004 00:31 |
| een troostknuf warm in stilfluister omarm liefs *boselfje* |
|
| michris: | Zondag, maart 28, 2004 00:13 |
| moeders, veilige warmte in glanzende achtergrond, los moeten laten en toch altijd blijvend dicht bij je... liefs, michris |
|
Over dit gedicht
| Auteur: rinze | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||