Hoge druk
Mijn hart wat slaat als een gong
Bloed giert door mijn lichaam heen
Gedachten slaan op hol
Mijn blik veranderd alles in steen
Voel me in de verdrukking
Verlaagd en bedonderd door iedereen
Al weet ik dat het niet zo is
Het lijkt; ik kan nergens heen
De wereld kijkt me scheef aan
En ik sta op de rand van een ravijn
En hoezeer ik ook de andere kant op loop
De afgrond lijkt steeds dichtbij te zijn
Nu ik woede voel en afkeer
Weet ik bijna wat haat moet zijn
Verlang ik nu zo erg naar rust
Want elke beweging doet me pijn
29-03-04
Over dit gedicht
| Auteur: Benjamin de Rooy |  
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 29 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||