Bang in jouw donker
Sterren zullen weldra verschijnen
Nadat de maan zijn groet heeft gebracht
En het daglicht weer zal verdwijnen
Om weg te kwijnen in zijn eigen pracht
De planeten zullen nooit weten
Evenals iedereen op deze grond
Dat ik jou nooit zal kunnen vergeten
Na geproefd te hebben van jou mond
Je hart vereeuwigd in mijn ziel
En je liefde versteend in die van mij
Vooral omdat die mij erg beviel
En ik verkocht was aan de woorden die je zei
Toch spookt er in mijn achterhoofd
Nog altijd een onzekere angst
Waarvan ik niet weet of die ooit dooft
En dat maakt me nog wel het bangst
Dat je het geluk toch niet bij mij kan vinden
Waarna je het ergens anders zal zoeken
En ik langzaam zal beginnen te ontbinden
Terwijl ik mezelf eindeloos zal vervloeken
Reacties op dit gedicht
| wiEzel: | Zondag, juni 13, 2004 19:52 |
| geweldige titel..en kijk nog es naar mijn 'keep asking', reactie op je commentaar er bij gezet. | |
| FrozenScar: | Maandag, maart 29, 2004 21:47 |
| I'll Keep It Blind | |
| Darkdevils-night: | Maandag, maart 29, 2004 21:10 |
| **diepe gevoelige stilte** **duiveltje heeft mondje open** **klapt hem voorzichtig dicht** Lieve marble, ik wist dat je heel veel gevoel in een gedicht kon stoppen, maar dit vind ik wel het toppunt van een gevoelig gedicht.. ook omdat ik weet over wie het gaat, en ik echt heel erg met jullie mee leef. Ik vind dat je deze woorden zo mooi hebt neergezet, je angst je gevoel voor haar is zo duidelijk. Ik vind hem echt schitterbaar.. En ik hoop zo hard dat |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Marble | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 29 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||