Vurig hart
Vurig hart
Soms, na een zware dag, valt de avond koud
Dan zingt de regen mij een treurig lied
Soms, als slechts mijn schaduw mij gezelschap houdt
Dan verdrink ik, in oudzeer en verdriet
Waarom, mijn meisje, dooft niet het helse vuur
Dat in mijn hart zo heftig voor jou brandt
Waarom, mijn lieve schat, kwelt mij ieder uur
Dat zinloos wegebt, zonder onze band
Ik weet, we zullen geen minuut meer delen
Maar wie zegt mij hoe het nu verder moet
Ik weet, de tijd zal al mijn wonden helen
Maar toch, voor eeuwig zit jij in mijn bloed
Reacties op dit gedicht
| Green Tea: | Dinsdag, maart 30, 2004 11:23 |
| Ken het gevoel , ben het met de reactie van Sunset eens. Life , love , kon het maar eens... Mooi dichtje. Liefs , |
|
| lommert: | Dinsdag, maart 30, 2004 08:36 |
| schaduw ...altijd nabij...blijft ook zo..zonder zon geen schaduw mooi gedicht xxje willemmien |
|
| sunset: | Dinsdag, maart 30, 2004 05:31 |
| Het is een vergissing dat 'de tijd alle wonden heelt'. De tijd zal hoogstens de pijn verzachten, een plaatsje kunnen geven. Een herkenbaar verwoord gegeven. Liefs / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Paul Tesser | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 30 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||