op de tast in het duister,
naar het ontspoorde gefluister,
in net van wegen verloren,
eens in het hart geboren,
met de speelsheid van een kind,
de geborgenheid van de wind,
werd liefde geschreven,
zielsverwant van ’t leven,
zij aan zij gepaard,
maar in vergetelheid ontaard,
waar stemmen stil zwijgen,
doodsheid de ogen bedreigen
en het spel der golven
verstikkend zal blijken,
als woorden nooit
het oppervlak bereiken ...