Alleen….

Voel ik me alleen,
Of is het gewoon aanstellerij.
Toch voel ik het zo,
Helemaal alleen…niemand wil mij.

Het is overdreven,
Maar toch doet het pijn.
Ik kan het niet helpen,
Zo moet het gewoon zijn.

Ik zit met mezelf in de knoop,
Het ene moment blij,
Het gevoel is steeds anders.
En er hoeft maar dit te gebeuren en het is voorbij.

Het blije gevoel is verdwenen,
In plaats daarvan voel ik me klote.
Ik probeer het nog weg te drukken,
Maar die kans is al verschoten.

Alles en iedereen is stom,
Dat denk ik dan.
Maar van de andere kant wil ik het niet,
Ik wil van ze houden…als dat kan.

Ik wil die slechte gevoelens niet,
Toch zijn zij er.
Ik wil ze opsluiten,
Ergens in een hokje, heel erg ver.

Maar dat hokje word steeds voller,
Totdat het niet meer past.
Dan knalt het uit elkaar,
En klamp ik me vast.

Dan voel ik me weer alleen,
Alleen moet ik dit verwerken.
Ooit zal het lukken,
En zal iedereen het merken.