Zoveel tranen...
Zoveel verdriet...
Ik kan het niet meer aan...
Ik vergeet het niet!...
Dan pas krijg ik het moeilijk...
Jouw woorden blijven rond dwalen in men hoofd...
Tot iemand ze vermoord...
Ik kan het niet meer aan...
1 snede...2 snede...
Al gouw staat men hele arm vol...
Dat moment kan niemand je afpakken...
Even weg van alle pijn...
Even weg van alle verdriet...
Toch maar voor heel even...
Daarna krijg je spijt...
Spijt dat je het hebt gedaan...
Waarom doe ik zo veel mensen pijn?...
Ben ik dan echt zo slecht?...
Waarschijnlijk wel...anders had ik dit nu niet...
Mensen rondom mij willen me helpen...Ook al gaat het niet...
Het zit in men hoofd...Jouw woorden...Jouw gebaren...
Waarom zoveel verdriet?...
Waarom zo veel tranen?...
Ik vergeet jouw niet!...