Ik droomde je...
Ik droomde je, zo nu en dan,
tussen de bedrijvigheden door,
maar telkens weer ontglipte je,
of was een ander me weer voor.
Wensen deed ik, reeds zoveel,
in putten en aan fonteinen,
maar nooit kwam jij in mijn buurt,
of maakte ik jou de mijne.
Misschien eens ooit, wie weet,
breek jij die betovering,
want tot vandaag blijf jij steeds,
mijn allermooiste herinnering.
tussen de bedrijvigheden door,
maar telkens weer ontglipte je,
of was een ander me weer voor.
Wensen deed ik, reeds zoveel,
in putten en aan fonteinen,
maar nooit kwam jij in mijn buurt,
of maakte ik jou de mijne.
Misschien eens ooit, wie weet,
breek jij die betovering,
want tot vandaag blijf jij steeds,
mijn allermooiste herinnering.
Reacties op dit gedicht
| Ana (stacia): | Woensdag, maart 31, 2004 17:05 |
| Inderdaad : leest als een trein ... echt knap geschreven liefs ana |
|
| de nifter: | Woensdag, maart 31, 2004 13:50 |
| mooi joh!! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Edith Meyers | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 31 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||