Vergankelijk Ik stond bij het koele vijvernat gebogenZag daarin de spiegel van mijn jeugdHoorde zeggen: ‘tja, ’t is omgevlogen,maar je hebt toch nog die vonk van vreugd?’ De woorden, roerselen werden aangedragenKijkend, voelend in dit ochtenduurOntluikend liet ik ze vertragenDoor te laten dringen in mijn ‘temperatuur’ Vergankelijk en wazig zijn de dingenSoms gevonden, soms gezochtIk wil het leven, de vreugd ‘bezingen’Zoals een ééndagsvlinder op haar tocht
| lommert: | Zondag, januari 23, 2005 18:49 |
| test | |
| maria : | Woensdag, maart 31, 2004 21:23 |
| schitterbaar liefs maria |
|
| *Sterretje*: | Woensdag, maart 31, 2004 18:04 |
| mooi geschreven ik vind me een groot deel terug in je gedicht misschien spreekt het me daarom zo aan?? kus sanne |
|
| Annemieke van der Ven: | Woensdag, maart 31, 2004 17:32 |
| Ik zing meestal van binnen... Hihi wil het de andere niet aandoen om mij aan te moeten horen... X Annemieke |
|
| bieke: | Woensdag, maart 31, 2004 13:12 |
| En zo zal ook de dag van vandaag vergaan ;)) Liefs Bieke, |
|
| Auteur: lommert | ||
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 31 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||