25 april is het alweer 13 jaar geleden
dat ik je voor het laatst zag
Vaak denk ik aan het verleden
aan jou, papa, met je lieve lach

Mama heeft jou gevonden
ze was door het dolle heen
Ik kon het niet geloven
Jij was mijn nummer 1

Jouw weg leidde naar de eeuwigheid
de verkeerde weg gekozen
Veel te vroeg, je zocht je vrijheid
Ter herrinering aan jou een bos rozen

Na 13 jaar moet ik het nog steeds verwerken
het is nog steeds pijnlijk om daaraan te werken
In de bloei van je leven gaf je het zomaar op
Ik had gehoopt dat je het zou halen, tot aan de top

Maar helaas het mocht niet baten
Ik voel me nog steeds eenzaam en verlaten
Mijn jeugd was niet zoals het moest zijn
Opgroeien zonder vader doet heel veel pijn

Mama moest haar verdriet zelf verwerken
Ze had geen kracht om het met ons te delen
De gedachte om haar te verliezen deed ontzettend pijn
Maar gelukkig heeft zij de top gehaald, waar jij ook had moeten zijn

Iedere dag denk ik aan je
hoe de dag zou zijn geweest met jouw aanwezigheid
en het doet pijn als ik terug denk aan die dag
toen ik moest beseffen: Ik ben je voor altijd kwijt