Door de tijd
Door de tijd
In het vroege morgenlicht
Ontwaar ik zijn gemene sporen
Onmiskenbaar trekt hij zijn voren
En verminkt mijn aangezicht
Sluw als gemene ratten
Knaagt hij geniepig aan mijn gestel
Maar toch, hij laat zich in dit duel
Nimmer zien, nimmer vatten
Als de rimpels in een wel
Na het vallen van de steen des tijds
Toont hij aan mij zijn gevolgen weids
Door jaarringen in mijn vel
Ik bezef dat deze strijd
Bijvoorbaat al uitgestreden is
Nu ik zo voorgoed mijn jong zijn mis
Niemand wint er van de tijd
Reacties op dit gedicht
| Green Tea: | Donderdag, april 01, 2004 09:27 |
| :-) inderdaad , hopen dat het een mooie tijd is , geweest , wordt! Geniet ervan , carpe diem! Liefs , |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Paul Tesser | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 01 april 2004 | ||
| Thema's: | ||