Maar het blijft voor altijd stil
Maar het blijft voor altijd stil
We zwegen allen
Alsof afgesproken
En volgden haar kist gedwee
Stil mijn vader en gebroken
En de najaarswind zweeg mee
We veegden ogen
Langs de dode lanen
En omrinden toen haar kuil
We verborgen onze tranen
Ook de zon ging zomaar schuil
We sloegen kruisen
En we zeiden amen
Nadat de priester gesproken had
We stonden stilletjes tezamen
Tussen wat roerloos herfstblad
We keerden terug
Zichtbaar aangeslagen
En de wereld was plots koud en kil
Soms willen we haar nog wat vragen
Maar het blijft voor altijd stil
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Paul Tesser | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 01 april 2004 | ||
| Thema's: | ||