Soms denk ik gewoon te veel na,
Over het leven en over de dood.
Soms denk ik gewoon te veel na,
En word mijn lichaam zo zwaar als lood.

Het leven is zo ontzettend zwaar,
En het doet vaak zo’n pijn.
Ik wou dat het stopte,
En er alleen maar leuke dingen zouden zijn.

Vaak heb je verdriet,
Verdriet over het leven.
Waarom doen ze het niet allemaal,
Wat liefde aan een ander geven.

Men doet mekaar te vaak pijn,
Pijn in je hart.
Als iedereen nou eens gelukkig zou zijn,
Een heel leven vol smart.

Maar als je er dan over nadenkt,
Zo’n leven vol liefde en blijdschap.
Dan ben je nog niet gelukkig,
Want dan is er weer een stap.

Maar dat zal nooit gebeuren,
Een leven zonder pijn en zonder verdriet.
Nee dit zal nooit gebeuren,
Zoiets bestaat gewoon niet.