* * *..Verwarrend..* * *
* * *..Verwarrend..* * *
Een bevroren hart
zo’n vertekend leven
Ver van een nieuwe start
kracht aan het opgeven
Schuilend voor de werk’lijkheid
gewoon niet willen zijn
”Ik” al zolang kwijt
zo’n voelende pijn
Leven in een vernietigend leven
vechten voor een onhaalbare wens
Onbewust proberend te streven
genieten willen,zo intens…
*..Pricilla..*
Reacties op dit gedicht
| NeKe: | Vrijdag, april 02, 2004 13:23 |
| Je zal wel weer trug genieten het is je toch nog gelukt ? Niet opgeven want niemand zou je kunnen missen xxxx |
|
| ~*Woepiej*~: | Donderdag, april 01, 2004 16:39 |
| fucking herkenbaar.. :'( *steekt handje uit..* *zullen we samen zo zijn..?* das altijd beter as alleen!! |
|
| Petra: | Donderdag, april 01, 2004 14:28 |
| Moeilijk voor je. Maar ik wil graag dit even tegen je zeggen om je wat moed te geven: er is geen schaduw, zonder licht! Liefs, Petra |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *Cheseri* | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 01 april 2004 | ||
| Thema's: | ||