Jij bent mijn tijd
Jij bent mijn tijd
Jij vult mijn tijd,
dagen met jou
In eenzaamheid
de lange nachten
Emotionele kou
het bange wachten
En vlinderzacht,
lippen op huid
waar man die wacht
op jou als bruid
Jouw kus, als nooit tevoren
stop jij mijn mond
En ik word hergeboren
Wil jij je vragen
in mij sluiten
Tot in de lengtedagen
kijk ik door ruiten
van je ziel
Je harteogen,
als ik voor je kniel
vol liefde, mededogen
Ben nu mijn tijd
Dagen met jou
verdrijven eenzaamheid,
nog leeg mijn lange nachten.
**********
sunset 01-04-2004
**********
Reacties op dit gedicht
| Lesley-Ann: | Zondag, april 04, 2004 22:00 |
| De tijd van wachten,zal de pijn verzachten. Als de tijd aanbreekt van het immer samenzijn. Liefs Lesley-Ann | |
| Irdana: | Vrijdag, april 02, 2004 09:19 |
| met het verstrijken van tijd verdwijnd eenzaamheid liefs irdana |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 02 april 2004 | ||
| Thema's: | ||