De zware last van verdriet op mijn schouders is niet meer te houden,
voel het tot op het bot,
het is ondraagbaar, pijnlijk, en ontzettend zwaar,
Dromen komen uit, was het maar waar...
Ik weet ondertussen wel beter,
ik besef het meer en meer
ook al doet het ontzettend zeer.
Tranen zijn vaste bezoekers
van de eerder ontmoette leed,
omzien naar mij was niet van toepassing
een ander beminnen was wat je deed.
De tijden zijn veranderd, want er zijn 6 maanden voorbij
maar ik denk nog steeds aan jou, denk jij soms ook aan mij?
Vertellend aan een voorwerp,
aan een levensloze boek die nu meer persoonlijkheden heeft dan een schizofreen.
Het boek heeft de informatie uit mijn hart
opgevat met begrip en smart.
Er zal nog zoveel gebeuren, ik moet nog zoveel doen,
maar ik ben op...
Lichaam,
Levensloze lichaam,
Levensloze pijnlijke lichaam,
Levensloze pijnlijke bijna vervaagde lichaam,
Waarom verga je als stof in de wind?
Waarom ben jij het die mij niet bemind.
Weer een uur voorbij,
Ik denk nog steeds aan jou, denk jij dan nooit aan mij??