Ik denk me te pletter,
mijn hoofd barst in twee.
Ik schrijf letter voor letter,
maar al die letters veranderen in een grote zee.
Mijn zicht wordt wazig,
mijn hoofd bonkt.
Mijn Mama wordt bazig,
mijn Papa die ronkt...
Mijn gedachten lopen,
over het witte stukje papier.
Mijn gedachten hopen,
dat je aan me denkt,
want jij zit daar en ik zit hier.
Mijn voeten doen pijn,
mijn ogen vallen dicht.
Straks zal ik in die mooie dromenwereld zijn,
waar ik mijn eigen wereldje sticht.
Maar eerst moet ik vechten,
voor de waarheid hier op aard.
Hier moet ik me eerst proberen te hechten,
ik denk nu aan mensen met een staart...*huh?*
Onozele gedachtes,
komen mijn geest binnengeslopen..
Domme dingen,
die uit mijn mond wegdropen.
Ik ben moe,
ik ben kwaad,
ik heb pijn...
*zucht*